تاریخچه کارت تاروت؟
تاروت (/ ˈtæroʊ /؛ برای اولین بار به عنوان trionfi و بعداً به عنوان تاروچی یا تاروک شناخته شد) یک بسته کارت بازی است که از اواسط قرن پانزدهم در مناطق مختلف اروپا برای انجام بازی هایی مانند تاروچینی ایتالیایی، تاروت فرانسوی و Königrufen اتریشی استفاده می شد، که بسیاری از آن ها هنوز هم بازی می شوند.
در اواخر قرن ۱۸ میلادی، برخی از انواع تاروت، به عنوان روشی برای پیشگویی و دست یابی به اهداف غیبی و اسرار آمیز، از طریق خواندن کارت ها و فال گیری با ورق مورد استفاده قرار گرفت.
مانند تمام بازی های کارتی، تاروت نیز ۴ دسته کارت (خال) دارد که از لحاظ منطقه ای با هم متفاوت بوده و عبارتند از:تاریخچه کارت تاروت
کارت فرانسه در اروپای شمالی
کارت لاتین در اروپای جنوبی
کارت آلمانی در اروپای مرکزی
هر خال، شامل ۱۴ کارت است که ۱۰ عدد از آن ها، با استفاده از اعداد ۱ (آس) تا ۱۰ شماره گذاری شده و ۴ کارت دیگر، بر اساس عکس ها (شاه، بیبی، شوالیه و سرباز یا جک) نام گذاری می شوند.
مدارک و تاریخچه
اولین مدارک مربوط به trionfi در بیانیه کتبی در پرونده های دادگاه فلورانس، در سال ۱۴۴۰، در مورد انتقال دو خال به سیگیسموندو پاندولفو مالاتستا یافت می شود.
قدیمی ترین کارت های تاروت به جامانده، مربوط به ۱۵ کارت تاروت ویسکانتی اسفورزا (Visconti-Sforza tarot) بوده که در اواسط قرن ۱۵، برای دوک های میلان نقاشی شده است.
بسته تاروت گم شده که توسط فیلیپو ماریا ویسکانتی سفارش داده شده را مارتیانو دا تورتونا، مربوط به سال های ۱۴۱۸ یا ۱۴۲۵ می داند، اما جالب است بدانید نقاشی که او می گوید، میشلینو دا بوسوتزو در سال ۱۴۱۸ به میلان بازگشته و خود مارتیانو در سال ۱۴۲۵ فوت کرده است.
این بسته کارت ۶۰ تایی، دارای ۱۶ کارت با تصویر خدایان رومی و ۴ نوع پرنده می باشد.
این ۱۶ کارت به عنوان خال آتو (حکم یا برگ برنده) در نظر گرفته می شدند و سخنان جاکوبو آنتونیو مارسلو در سال ۱۴۴۹، که می گفت دوک فوت شده نوعی پیروزی جدید و نفیس (a novum quoddam et exquisitum triumphorum genus) به وجود آورده، گواه این مسئله است.
سایر کارت های اولیه که نقوش کلاسیک را نیز به نمایش می گذارند شامل کارت های Sola-Busca و Boiardo-Viti از دهه ۱۴۹۰ می باشد.
این ها قدیمی ترین شکل ورق های تاروت بودند، که اولین بار در قرن پانزدهم در شمال ایتالیا ساخته شد.
.اتیلا اولین کسی بود که در حدود سال ۱۷۸۹، کارت های مخصوصی را برای طالع بینی طراحی کرد.
مطابق با این باور غلط مبنی بر این که چنین کارت هایی از کتاب توت (خدای عقل و دانش مصر) برگرفته شده است، تاروت اتیلا حاوی مضامینی مربوط به مصر باستان بود.
این بسته ۷۸ تایی از کارت های تاروت، توسط طالع بینان استفاده شده و دارای ۲ بخش مجزا است که عبارتند از:
Major Arcana (اسرار بیشتر) یا کارت های حکم، که شامل ۲۲ کارت بدون خال است:
جادوگر، کاهن (زن) اعظم، امپراطور، ملکه، کاهن معبد (یونان)، عاقان، ارابه، نیرو (نیکویی)، راهب، چرخ بخت و اقبال، عدالت، مرد به دار آویخته، مرگ، اعتدال، برج، ستاره، ماه، خورشید، داوری، جهان و دلقک. کارت های جادوگر تا جهان با اعداد رومی از I تا XXI شماره گذاری می شوند، در حالی که دلقک تنها کارت بدون شماره است، که گاهی اوقات در ابتدای ورق ها به صورت ۰ یا در انتهای آن ها، با عدد XXII قرار می گیرد.
Minor Arcana (اسرار کمتر) از ۵۶ کارت تشکیل شده که به ۴ خال اصلی، که هر یک دارای ۱۴ کارت است، تقسیم می شود.
۱۰ کارت شماره دار و ۴ کارت تصویر که شاه، بیبی، شوالیه و سرباز هستند، در هر خال تاروت وجود دارد. خال های تاروت سنتی ایتالیایی شمشیر، عصا، سکه و فنجان می باشد، با این حال، در کارت های پیش گویی تاروت مدرن، خال عصا، چوب دستی، میله یا چماق و خال سکه، ستاره پنج پر یا دایره (دیسک یا سکه) نامیده می شود.
اصطلاحات “Major Arcana” و “Minor Arcana” ابتدا توسط ژان باپتیست پیتیوس (همچنین به عنوان پاول مسیحی شناخته می شود) مورد استفاده قرار گرفت و هرگز برای کارت بازی های استفاده نشد.
برخی از کارت ها، در درجه اول به عنوان اثر هنری بوده و فقط شامل ۲۲ کارت Major Arcana است.
سه دسته کارت متداول مورد استفاده در طالع بینی با این کارت ها، تاروت مارسی، تاروت Rider-Waite-Smith و تاروت توت می باشد.
آلیستر کرولی، که به همراه لیدی فریدا هریس تاروت توت را ابداع کرده است، در مورد تاروت می گوید:
“منشا این بسته کارت ها بسیار مبهم است، برخی معتقدند این کارت ها ریشه در اسرار مصری داشته و عده ای دیگر، آن را هم دوره اواخر قرن ۱۵ یا ۱۶ می دانند، اما تنها نظریه نهایی در مورد تاروت این است که این کارت ها یک تصویر نمادین و تحسین برانگیز از جهان، بر اساس داده های قبله مقدس، می باشد.”تاریخچه کارت تاروت
